สาวน้อยดั้นด้นเดินทางไปทั่วทุกทวีป เธอขี่ช้างย่ำป่า ลอยข้ามผืนฟ้าไปกับเรือเหาะลำใหญ่ บุกข้ามทะเลทรายด้วยการขี่อูฐ ไถลฝ่าดินแดนหิมะด้วยเลื่อนน้ำแข็ง ล่องแก่งไปตามสายน้ำที่เชี่ยวกราก ลูกกวาดสร้างความสุขให้เด็ก ๆ ในทุก ๆ พื้นที่ที่เธอเหยียบย่าง เธอได้พบกับเจ้าชายและผู้คนมากมายทั่วทุกมุมโลก แต่น่าเสียดายเหลือเกิน…เธอยังไม่เคยพบกับเจ้าชายที่เธอเฝ้าถวิลหามาตลอดชั่วชีวิต
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สิงโต หมาจิ้งจอก อีกา และหมาป่า ตกลงกันว่าจะล่าเหยื่อร่วมกัน...อ่านต่อ
หมาจิ้งจอกหิวโซเดินมาพบต้นองุ่นน่ากิน จึงพยายามกระโดดงับ แต่กระโดดไม่ถึง ไม่ว่าจะพยายามกระโดดเท่าไร ก็หมดแรง และไม่สำเร็จสักที ในที่สุดหมาจิ้งจอกจึงพูดว่า “องุ่นต้นนี้เปรี้ยว ไม่เห็นจะน่ากินเลย ไม่น่ากระโดดให้เสียแรงเลย”
นิทานอีสปเรื่อง : สิงโต หมี และหมาจิ้งจอก
เมื่อปืนขึ้นไปนั่งเล่นบนหลังคาบ้านได้ เด็กน้อยผู้แสนชุกซนก็ดีอกดีใจเป็นยิ่งนัก...อ่านต่อ
นิทานเรื่องนี้ไม่มีตอนจบเพราะอยากให้คนที่อ่านจินตนาการถึงตอนจบเอาเอง
คติสอนใจ : คนที่ทำสิ่งใดไม่สำเร็จ มักหาเรื่องตำหนิว่าสิ่งนั้นด้อยค่า
ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ
พระราชาผู้เป็นที่รัก นิทานรักของสองเรา พระราชาผู้เป็นที่รัก (ภาษาอังกฤษ)
เขาก็เลยรู้สึกท้อใจ และคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปคงจะไม่ดีแน่
ล่อตัวหนึ่งได้พักผ่อนยาวและได้กินอาหารดีๆ มากมายจนมันรู้สึกกระปรี้กระเปร่ายิ่งนัก...อ่านต่อ
กระต่ายหลงตัวเอง ชอบโอ้อวดว่าวิ่งเร็วกว่าใครๆ เมื่อเห็นเต่าเดินต้วมเตี้ยมมาก็หัวเราะเยาะ พร้อมกับพูดจาถากถางว่าต่อให้เต่าวิ่งนำหน้าไปก่อน กระต่ายก็สามารถก็แซงหน้าได้อยู่ดี ทำให้เต่าเกิดความไม่พอใจ จึงท้ากระต่ายวิ่งแข่งกัน กระต่ายเริ่มวิ่งนำหน้าเต่าไปไกล แต่เมื่อไปถึงครึ่งทาง ก็เกิดความชะล่าใจ หยุดพักเอนกายนอนใต้ต้นไม้ใหญ่จนเผลอหลับไป ในขณะที่เต่ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ เมื่อกระต่ายตื่นนอนขึ้นมาก็ตกใจ รีบลนลานวิ่งไปยังเส้นชัย ทว่าเต่าไปถึงเส้นชัยก่อนแล้ว
มันคือความทรมานอันยาวนานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด...
นิทานอีสปเรื่อง : นกกระยางผู้เย่อหยิ่ง